Nie pokazuje twarzy
Tylko ten zniewolony
Własnym jej wyobrażeniem.

Pani się rozgości, Kulturo,
Idealne tu miejsce dla Pani.
Cóż słychać? Jak życie?
Ponoć z dębu lepsze
Książki do poczytu...

U nas? U nas bieda
W słowie i gestach.
Wszystko-jedność,
Honorowe obywatelstwo
Papki pospolitej.

Pani tu zostanie,
Poczeka,
Popatrzy.
Kto zechce, odwiedzi
Kto zechce, przeczyta.

Przeszłość, jak duch,
Finezyjnie, zgrabnie
Zaszywa się
Czerwoną nitką
W ciemnym miejscu,
By wyjść,wystraszyć
Brakiem oczu
I niekształtnym krojem.
Czasem żałuję,
Że staram się być
Człowiekiem wierzącym.

Ale szybko mi to przechodzi.

Ogłoszenia drobne

Szukam wolności. 

Córki świata,
Polskie córki!
Skończcie ronić
Łzy błękitne
Nad imaginacją,
Fantasmagoriami.
I bez tego
Jesteście solą ziemi.

Zresztą na cóż płakać za czymś,
Co w istocie nigdy waszym nie było?